Gra w ducha. Błądzenie w żywiole filozofii dramatu

Książka wprowadza unikalną wizję ducha jako żywiołu różnicowania, który proponuje nowe sposoby zamieszkiwania ludzkiego świata – świata porozdzieranego przez wielorakie, często nieuzgadnialne ze sobą domeny sensu. Autor ukazuje ducha jako dynamiczną siłę, która „rozbłyska”, „rozpala się” i „rozpłomienia” w dowolnym punkcie mondo civile, tam, gdzie różne siatki znaczeń nachodzą na siebie, tworząc przestrzeń do powstawania nowych sensów.