Autor uważa, że pojawia się konieczność zarysowania ram nowej subdyscypliny lingwistycznej, w której język charakterystyczny dla poszczególnych technologii medialnych traktowany byłby jak bardzo specyficzna, posiadająca własne cechy dystynktywne praktyka poznawcza (kognitywna0 oraz systemowo-komunikacyjna (lingwistyczna0. W niniejszej monografii formułuje on teoretyczne założenia takiej właśnie subdyscypliny językoznawczej, która zajmowałaby się językowym wymiarem komunikacji medialnej - z medialnym użyciem języka. Nazywa ją mediolingwistyką.
Poszczególne artykuły zamieszczone w tym tomie przede wszystkim opisują zjawiska nieakceptowane przez obowiązującą normę (obyczajową, estetyczną, etyczną, językową) w tak różnych przestrzeniach kultury, jak współczesny dramat, prasa codzienna, literatura najnowsza,... więcej »