Celem książki było wyodrębnienie i charakterystyka "ciemnego nurtu polskiej poezji modernistycznej. Autor wskazuje konkretne przykłady i układa je w chronologiczny szereg, pozwalający uchwycić dynamikę kształtowania się całego nurtu, począwszy od Młodej Polski, a zarazem spojrzeć na nowo na całą polską poezję XX wieku. W książce znalazło się piętnaście studiów dotyczących pojedynczych utworów (głównie wierszy i poematów) lub stanowiących przekrojowe ujęcie wybranych aspektów poetyckiego dzieła ważnych poetów szeroko rozumianego modernizmu. Przedmiotem swych rozważań czyni Autor twórczość: Wyspiańskiego, Tetmajera, Czechowicza, Staffa, Lechonia, Bursy, Wata, Herberta, Krynickiego, Polkowskiego i Sosnowskiego. Wielką zaletą książki jest jej uroda stylistyczna. Studia zostały napisane językiem precyzyjnym i fachowym, ale i niestroniącym od literackiej wręcz finezji. Pozycja ta wzbogaci z pewnością naszą wiedzę o polskiej poezji nowoczesnej, a także przyniesie korzyści sztuce interpretacji.