Rozprawa koncentruje uwagę na relacji: nauczyciel – uczeń – literatura – szkoła – wyższa uczelnia, dzisiaj słabo rozpoznanej, często postrzeganej w krzywym zwierciadle sensacji. Konfrontuje ona perspektywę teoretyczną z empirią, tę ostatnią poddając gruntownej analizie. Jako główną filozoficzną podstawę swoich poglądów Autorka wskazuje personalizm, powiązany z kierunkami antropologicznymi oraz z nurtem nowoczesnej dydaktyki filologicznej. Swoje refleksje nad osobą ucznia wiąże z nowszymi koncepcjami literaturoznawczymi, postulującymi antropologiczne, etyczne oraz hermeneutyczne spojrzenie na literaturę.