Postmodernistyczne gry Iwana Wyrypajewa

W polskiej rusycystyce i nie tylko długo czekaliśmy na syntetyczne opracowanie obejmujące cała twórczość dramaturgiczną autora „Tlenu”. Bez wątpienia monografia Natalii Kurjacki-Góry z powodzeniem wypełnia tę lukę. […] Podziw budzi przemyślana i klarowna koncepcja monografii. Autorka podjęła się niełatwego zadania, By usystematyzować dorobek dramaturgiczny Wyrypajewa, odnaleźć w jego twórczości lejtmotywy, dominanty, punkty węzłowe z jednoczesnym ukazaniem pewnych niekonsekwencji i dysonansów w jego rozwoju jako dramaturga oraz poszukiwaniu własnej drogi artystycznej czy tez wizji teatru. 

z recenzji