Monografia Elżbiety Książek to pierwsza w polskiej rusycystyce kompleksowa analiza struktury tekstów epistolarnych rosyjskich pisarzy XIX- i XX-wiecznych (Czechowa, Majakowskiego, Turgieniewa, Bułhakowa) na płaszczyźnie historycznej. Jest to wzorcowy, wielopłaszczyznowy opis, poparty obszernym materiałem faktograficznym. Autorka porównuje kwestie stylu epistolarnego z aktami mowy, funkcjami języka, zasadami etykiety językowej i korespondencyjnego savoir-vivre’u. Ukazuje specyfikę tekstu epistolarnego przez pryzmat etykiety językowej, tj. określenie stałych elementów struktury tekstu – formuły inicjalnej i finalnej, charakteryzującej się największym stopniem konwencjonalizacji.